:)


Estoy sensible,
llevo unos meses asi,
recomponiendome
pero todo me afecta
para mal o para bien.
He estado un tiempo
bastante perdido
he hecho cosas, que no
no me hacen sentir orgulloso
y lo intento, lo intento a diario
me pregunto a mi mismo
si soy un buen padre
o si soy una buena persona
y a veces tengo claro
que no, que deberia ser mejor
las lagrimas se asoman
muchas veces
ante cosas que no puedo
evitar que me afecten
pero a pesar de todo, lo decidi
decidi sobreponerme.
hoy, unos meses despues
sigo sensible, acabo de llorar
por un padre que podia perder
a una hija, que no ha llegado a conocer
como antes he llorado
porque me habia escondido
tants y tantas veces
sin saber que era, yo mismo
hoy, voy más calmado
lo que diga o escriba es
la verdad pura y dura
y duele, saber que
hubo un tiempo sin cordura
cuando lo pienso me aterra
perder la noción de las cosas
hasta donde habria llegado
y me asusta.
Como me asusta comprobar
que es muy facil para otros
pasar pagina sin mas
cuando todo parecía
ser tan fuerte y tan intenso
lo que me lleva a pensar
que tal vez, no eran sinceros
o sea que al final
hay mucha gente que miente
o que encuentra argumentos
para convertir panes en peces
que milagro no?
pasar del blanco al negro
y casi inmediatamente.
Ahora, que me siento con un
hormigueo especial
y sigo sensible a todo
me miro al espejo otra vez
y lo que veo no me disgusta
pero tengo que pelear
porque siga siendo asi
y no volver a cambiar
Ya no me importa gustar
o recibir felicitaciones
ni tampoco admiraciones
que ni mereci, ni merezco
solo quiero sentirme
un poquito satisfecho
si con lo que hago a diario
alguien se siente mejor
o sonrie alguna vez
vaya toston he soltado
quien me lo iba a decir
este gato es un llorón
y no me parece tan mal
aunque me duele la cabeza
cada vez que me pasa eso
algun dia acabara
y eso es lo que quiero
Besos en un dia festivo
con lluvia fria en la calle
para todos los que me aprecian
para los que han seguido conmigo
mi admiración, más profunda
y a los que se han ido
no les voy a reprochar
debo haberlo merecido
pero a pesar de eso
me han hecho sentir vivo
asi que gracias por eso
por cada segundo vivido
por cada sonrisa
por cada momento tan especial
pero ahora camino de nuevo
no se si habran momentos de esos
ni me obsesiono con ello.
Estoy preparado para vivir
para sentir
para llorar tambien
aunque ahora mismo
preferiria reir mas que otra cosa
sera que la navidad
hace que piense en todas esas cosas
:)

Comentarios

Anónimo ha dicho que…
només moltsànim que sàpigues que sempre hi seré i sempre hi sóc pel que pugui oferir.
Plorar ho has de fer no series persona, de la mateixa manera que ho faig jo.
Només una forta abraçada fins que ens tornem a veure algun dia.

Raquel
Sara ha dicho que…
Cat.
m'agradan las personas que saben plorar quan els sentiments els remouent per dins, m'agrada tambe quan sonrius.
El que s'ha equivocat i sap demanar perdó, no m'agradent las mentidas, prefereixo un silenci, potser per aixo pregunto poc, per l'altre no es vegi obligat a mentir, son massa els anys que estic en una mentida.
M'agrada saber que sens un formigeig espaecial, i saps que per el cami deixaras moltes coses enrera, pero lo que es mes especial es que ni han moltes encare que tens per descubrir.
I no tinc la mes minima dubte de que ets un pare coll....
Com m'agradaria poder-me mirar al mateix mirall que tu, i sentir-me bè del que hi ha reflectit.
Deu, apa que no m'enrollo res.....
petons i mes.
© Capri ha dicho que…
No mires al pasado, y si alguna vez lo haces que solamente sea para no repetir los "errores" que crees haber cometido. Quién haya sido perfecto y actuado de la manera adecuada a lo largo de toda su vida creo que miente,o que no se da cuenta de que nadie, nadie en absoluto es perfecto. A veces actuamos movidos por quien sabe que.. y tal vez hacemos daño, pero siempre hay un momento en el que nos paramos en un banco, al borde del camino, y cotemplamos el camino recorrido lleno de curvas, obstaculos y luego miramos hacia adelante y el camino es igual de sinuoso. La vida no es fácil, y la mejor manera de caminar es intentando que en nuestro caminar no sean lastimados los demas caminantes.
Veo que estas muy reflexivo, tal vez sea ese tiempo lluvioso al que te refieres, que nos llena en ocasiones de melancolia.
Lo unico que te puedo decir que seas tu mismo, porque si no es así, nunca serás feliz, habra quien te quiera mucho tiempo, otros te adularan ocasionalmente, pero si eres tu y aunque suene un poco egoista, lo demas es aleatorio. A todos nos gusta ser buena gente, sentirnos queridos, es normal, y en este afan a veces perdemos nuestra propia esencia.

Solo te digo amigo, que seas tu, con virtudes y defectos, eso si aprende de los ultimos para se mejor persona, porque todo es mejorable, o no?


Besos
laura ha dicho que…
Mira!!! ya somos dos sensibleros jajaja juer, menuda semanita

besos ........... Laura

Entradas populares